Nieuwe DeFi-projecten schieten als paddenstoelen uit de grond en er wordt miljarden dollars aan crypto in vastgezet. Decentralized Finance biedt gebruikers open, grenzeloze, censuurvrije financiële diensten. Hoewel veel van deze protocollen hun eigen unieke crypto-economische ontwerpen hebben, delen de meeste een gemeenschappelijk bedrijfsmodel.
Volgens Ryan Selkis van Messari is de kern van dit bedrijfsmodel de balans van een protocol. Dit kan worden gedefinieerd als het totale bedrag aan activa onder beheer. Het begrijpen van dit model kan inzicht geven in hoe deze protocollen werken en hoe ze zichzelf kunnen verdedigen tegen concurrentie en waarde kunnen vastleggen.
DeFi brak in zomer door, inmiddels 11 miljard dollar waard
Protocollen sturen financiën
DeFi-protocollen zijn coördinatiemechanismen die regels definiëren en prikkels bieden om financiële activiteiten te vergemakkelijken. De meeste DeFi-projecten doen dit door middelen uit hun gemeenschappen te crowdsourcen en die middelen productief te gebruiken. Uniswap verzamelt bijvoorbeeld middelen van gebruikers en zet deze productief in bij het maken van markten. Gebruikers verstrekken hun kapitaal aan protocollen in ruil voor waarde. Deze waardestromen kunnen ofwel intrinsiek zijn aan het systeem, zoals door liquiditeit gewonnen governance-tokens, of extrinsiek aan het systeem, zoals vergoedingen die worden betaald in stablecoins en andere crypto-activa.
Hoeveel waarde een protocol creëert voor gebruikers, hangt af van hoe effectief een protocol geld kan verdienen met zijn balans.
Afgekeken van traditionele banken
Het genereren van inkomsten uit de balans als bedrijfsmodel is niet nieuw. Het is hoe banken al millennia lang cashflow hebben gegenereerd. In het eenvoudigste model nemen banken kapitaal op in de vorm van schulden (zoals deposito’s) en genereren ze dat kapitaal vervolgens aan de andere kant via financiële diensten zoals leningen zoals hypotheken.
DeFi werkt vergelijkbaar, maar dan zonder dat een derde partij in het midden de activiteit leidt, of dat een rechtsstelsel van een land overeenkomsten tussen belanghebbenden afdwingen. DeFi-protocollen zijn slechts regelneefjes die activiteiten tussen partijen vergemakkelijken, waarbij geschillen worden afgedwongen met behulp van smart contracts op openbare blockchains.
Verschil tussen DeFi (links en een bank (rechts)
Geld staat niet vast
DeFi-protocollen verzamelen kapitaal door het verkopen van tokens, het behouden van protocolinkomsten en het crowdsourcen van liquiditeit. Dat laatste wordt vaak omschreven als de totale waarde vergrendeld (total value locked) maar dat is misleidend. Er is niets vergrendeld als gebruikers liquiditeit verlenen aan protocollen. Gebruikers lenen in wezen hun kapitaal aan een onbeveiligd protocol, wetende dat het is toegewezen volgens een gecodificeerde set regels, met de mogelijkheid om het op te eisen wanneer ze maar willen.
Protocollen behouden alleen het voorrecht om het kapitaal van gebruikers te beheren voor zover ze dwingende redenen blijven bieden om kapitaal bij hen te parkeren. Wanneer die redenen verdwijnen, kan het kapitaal in een oogwenk vluchten.
De belangrijkste redenen waarom gebruikers kapitaal in een protocol houden, is vanwege vergoedingen, tokenbeloningen en beveiliging. Het belangrijkste is dat gebruikers hun kapitaal alleen in een protocol houden zolang ze geloven in het vermogen van het protocol om met dat kapitaal waarde te creëren. Is er sprake van een slecht geschreven smart contract, of een gemanipuleerde oracle, dan zie je dat gebruikers heel snel hun geld van het protocol halen.
Conclusie
Na een zomer waarin DeFi in de schijnwerpers kwam te staan, is het niet langer een geheim dat DeFi-protocollen echte economische waarde creëren. Deze protocollen slaan nu miljarden dollars aan activa op en faciliteren dagelijks miljarden dollars aan financiële activiteiten. Gebruikers krijgen hierdoor op een decentrale manier toegang tot open, grenzeloze, censuurvrije financiële diensten. DeFi-protocollen creëren regels en prikkels om een balans op te bouwen en financiële diensten te bieden op een manier die waarde creëert voor alle belanghebbenden in het protocol. En daar komt geen bank aan te pas.